Waarom heet een aardappel een aard…appel?

Ik hou een afbeelding van een aardappel in de lucht en vraag aan de kinderen “Wie weet wat dit is?” Er wordt geroepen: PATAT!!! Patates, batates, patata…! Maar geen aardappel…

Of toch? Ik zag een enthousiaste vinger in de lucht en keek haar hoopvol aan, toen sprak zij voorzichtig: “‘aard…bei?” Waarop ik vriendelijk zei: “Voor de helft goed, je zit in de goede richting”. En zo kwam er ook meteen een stukje taalles bij. De enthousiaste, betrokken juf pakte er een buitenlands groenten en fruit kwartet bij en zo werd het voor iedereen, ook voor de kinderen die nog geen Nederlands spreken, duidelijk.

Dit is het verhaal van Trudy Rijkaart over de 1e pieperles van het jaar die ze op 21 maart 2024 gaf voor de schakelklas met nieuwkomers op basisschool Over de Slinge in Pendrecht.

Trots

Een van de grootste jongens uit de klas vraagt “Waarom heet het een aard…appel. Dan volgt de uitleg over de aarde waarin hij groeit en het appeltje. De groepsdynamiek is hierbij zo mooi voelbaar, dat ook ik sta te stralen. De jongen is zo geïnteresseerd in de uitleg dat de kleine kinderen dit voelen. Later op de gang staan ze in een kring om hem heen terwijl hij heel trots zijn uitleg weer doorgeeft.

Baby-piepers

Phyllis, onze vrijwilliger van De Stad Uit gaat rond met de aardappels en laat de uitlopers zien. Dat was een verhaal op zich, die uitlopers komen uit ogen en we noemen dit spruitjes…de ogen van de kids worden groter en groter van verbazing en al snel volgt de kreet: “It looks like an Alien!” Maar met een afbeelding erbij begrijpen ze helemaal hoe een piepertje geboren wordt.

Hoe de aardappelplant zich kan beschermen tegen plaagdieren hebben we uitgebeeld als een poppenkastverhaal. Met een ui en een knoflook aan iedere zijde van de aardappel in mijn hand laat ik zien dat insecten worden afgeleid door geurtjes. Geweldig, de kinderen hebben het helemaal door, alle neusjes worden dicht geknepen wanneer we als rupsjes de aardappelplant willen opeten.

Leeft een aardappelplant?

Met een afbeelding van een gietertje en een zonnetje begrijpen ze dat een plant ook voeding nodig heeft om te leven. “Léven juf…? Leeft een plant?” Ja, ze ademen, eten en drinken. Een lekker hapje daarbij is natuurlijk goede grond verrijkt met wormenpoepjes. Nou, daaraan was geen gebrek op het boerderij-schoolplein.

Sjouwend met aarde gaan we op pad. Prachtig was het vullen van de aardappelzakken, eerst voorzichtig met een schepje. Maar daar was de juf het natuurlijk niet mee eens. Opstropen die mouwen! Knuistjes in de aarde, tot een slimmerd ontdekte dat je de zak ook zo kan omkieperen…en zo liggen de piepers al snel in hun bedje. Maar wel heel alleen en hongerig…

Wormen zoeken

Op mijn voorstel wat wormenvriendjes te zoeken gaan ze helemaal los. Stoere jongens, gillende meiden maar uiteindelijk draagt iedereen zijn/haar wormpje bij en worden ook de wormpjes van eten voorzien want er moet tenslotte wel iets te poepen zijn…

Iedereen is nieuwsgierig hoeveel baby’s de piepers gaan krijgen? Hiervoor gaan de kinderen goed voor de aardappels zorgen. Water geven, eten geven en de aarde ophogen als de plantjes tevoorschijn komen. De kinderen zien de aardappelplanten groeien de komende tijd. Als het tijd is om ze te gaan oogsten, eind juni, komen de kinderen naar het Pieperfeest op De Groene Oase.

Pieperfeest op De Groene Oase

Op De Groene Oase tijdens het Pieperfeest op 18 juni leren we van alles over zetmeel en doen we proefjes met zetmeel en gaan we lekker koken. Wat een feest!

Volgend jaar willen we nog meer piepers poten en leerlingen betrekken, doe jij ook mee met jouw klas? Stuur dan een mailtje naar Jorinde voor meer informatie!